13.1.08

Jeuk en kriebels...

Ik voel me als een kind dat niet kan wachten tot zijn verjaardag aanbreekt. Ik kan niet wachten tot het moment daar is dat ik weer ‘ons’ atelier binnen stap. Daar moet ik zijn, daar kom ik tot rust. Maar tot dat moment moet ik telkens zien te dealen met een carrousel van ideeën in mijn hoofd, jeuk in mijn handen en kriebels in mijn buik.
Dit project voedt me en scherpt me. Ik ontdek en leer veel in korte tijd over mezelf en de anderen en ons werk. Gisteren heb ik weer eens ervaren dat binnenkomen met te veel vooropgezette plannen niet werkt. Ik stond niet meer open voor wie en wat er was en wat zich aandiende.
Eenmaal weer aangesloten op de stroom van het groepsproces hebben Corinne en ik aan het einde van de dag nog een paar monumentale ingrepen ‘gepleegd’, om tegenwicht te bieden aan de in ieder geval naar mijn smaak te overheersende toon van gedetailleerde tekeningen/collages.

Wat speelt er nog meer? De wat hete adem in de nek die we al een beetje beginnen te voelen voor de met rasse schreden naderende eindpresentatie. Wat doen we? Maken we er een daadwerkelijk afgeronde eindpresentatie van of durven we het aan ons ‘ongoing-process’ tot het allerlaatste moment te laten doorlopen?
Wordt vervolgd...

Geen opmerkingen: